ในโรงเรียนสถาปัตย์ บทที่หนึ่ง ตรวจสอบตัวคุณเอง ให้มั่นใจว่าคุณไม่ได้อยากเรียนสถาปัตย์เพราะเหตุผลต่อไปนี้

ก่อนจะสอบเข้า คุณแน่ใจแล้วรึยังว่า คุณอยากจะเรียนสถาปัตย์จริงๆ

1. คุณไม่ได้อยากเรียนถาปัดเพราะมันดู ถูกใจหญิง/ชาย เวลาคนคนมาถามว่าเรียนอะไร
"อ้อ เราเรียนถาปัด" (มันไม่คุ้มกันหรอก)

2. คุณไม่ได้เรียนถาปัดเพราะ อยากแนว แต่งตัวสวยๆ หล่อเดินไปมาเหมือนที่คุณเห็นภาพของสถาปนิกนักออกแบบในละคร

3. คุณไม่ได้อยากเรียนถาปัดเพราะมันได้ เงินเยอะ (มันได้เงินไม่เยอะหรอกถ้าอยากได้เงินเยอะคุณต้องไปทำธุรกิจ ลองบอกชื่อสถาปนิกที่รวยจากการเป็นสถาปนิกมาสักคนสิ คิดถึงแต่ดาราใช่มั้ย? ที่รวยหนะ)

4. คุณไม่ได้อยากเรียนถาปัดเพราะอยาก ทำงานศิลปะ
(ถ้าคุณสนใจศิลปะแนะนำให้เรียนศิลปะเพราะว่าการเรียนสถาปัตย์คุณต้องไปตอบอาจารย์ว่า
โครงสร้างที่คุณใช้มันโครงสร้างแบบไหน ไฟดับคุณมีระบบสำรองไฟยังไง มันต้องการความเข้าใจเชิงวิทยาศาสตร์ พอๆกับความเข้าใจเชิงปรัชญาและสุนทรียศาสตร์)

5. คุณไม่ได้อยากเรียนสถาปัตย์เพราะว่าคุณอยาก วาดรูป เขียนแบบ (สถาปัตย์เป็นการเรียน "ออกแบบ" อาคาร ไม่ใช่วิธีที่จะเขียนมัน)


และถ้าคุณคิดว่าคุณอยากเรียนเพราะอยากเรียนสถาปัตย์จริงๆ ผ่านห้าข้อชิวๆไปได้ขอให้คุณเช็คดูว่าคุณยินดีทำและเป็นสิ่งเหล่านี้มั้ย


a. คุณยินดี อดหลับอดนอน เป็นเวลาหลายคืน อาทิตย์ละสองสามวัน ต่อเนื่องกันตลอดปี เพื่อส่งงานให้ทัน


b. ในขณะที่อดนอนนั้นคุณจะต้องทำทุกอย่างที่มนุษย์คนหนึ่งพึงกระทำกับงานออกแบบที่ตัวเองรัก คุณต้องเอาคัดเตอร์ กรีดกระดาษเป็นพันๆครั้ง มือคุณต้องแดง คุณจะต้องเหม็นกาวยูฮู (เพื่อที่จะพบว่าคุณจะโดนอาจารย์ดึงโมเดลคุณออกไม่เป็นชิ้นดีในวันถัดมา)

c. เวลาจะกลายมาเป็นพระเจ้าของคุณ คุณจะต้องคิด จัดเตรียม เพื่อให้ส่งงานทันเวลา ส่งงานช้าในบางขณะอาจทำคุณติดเอฟและเรียนไม่จบไม่ว่างานคุณจะสุดยอดขนาดไหนก็ตาม

d. คุณต้องทำงานหน้าคอมพิวเตอร์ หรือ นั่งทำงาน วันละห้าหกชั่วโมงเพื่อ เขียนแบบ จัดกราฟฟิค ทำอะไรก็ได้ให้คนอื่นๆมาเข้าใจแบบที่คุณออกแบบ

d. ในขณะที่คุณทำทุกอย่างนี้เพื่อนคุณทั้งหมดก็ทำพร้อมๆกับคุณ แข่งไปพร้อมๆกัน เมื่อเวลาตรวจแบบมาถึง อาจารย์ชมแบบเพื่อนคุณเปลาะทั้งๆที่มันทำแป๊ปเดียวแต่มันฉลาด และอาจารย์อาจหันมาบอกคุณว่า คุณขยัน แต่คุณไม่มีความคิดสร้างสรรค์ คุณรับความกดดันได้มั้ย ?

e. ในขณะตรวจงานคุณอาจเจออาจารย์ถามคำถามที่คุณไม่เคยคิดว่าจะเจอมาก่อน
และบางครั้งคุณอาจโดนเสียดสี วิจารณ์อย่างรุนแรง ถึงงานออกแบบของคุณว่ามันสุดยอดของความห่วย ผมเอาตีนเขียนยังดีกว่านี้เลย (ทั้งๆที่คุณเขียนมันมาร่วมสามอาทิตย์)

f. คุณจะไม่มีเวลาทำอย่างอื่นที่เพื่อนๆร่วมมหาวิทยาลัยเดียวกับคุณทำ คุณต้องทำงานให้เสร็จ ให้ดี และในขณะเดียวกันคุณหาความรู้ใหม่ๆ ด้วยตัวเอง เพราะงานออกแบบไม่ได้มีไว้ให้คนชิวอยู่กับที่

g. สถาปัตย์จะกลายมาเป็นชีวิตของคุณ คุณจะมองมัน เฝ้าครุ่นคิดถึงมัน เห็นมัน อย่างที่คุณไม่เคยเห็นมาก่อน มันจะกลายเป็นนิสัยของคุณ คนรอบข้างอาจบอกว่าคุณเริ่มเพี้ยนๆ (ในทางไม่ดี) คนส่วนใหญ่จะเห็นว่าคุณไร้สาระ

h. เมื่อคุณเรียนจบ คุณอาจไม่ได้ออกแบบ ไม่ได้เป็นสถาปนิก เพราะว่าคนที่เรียนสถาปัตย์ในหนึ่งห้อง มีคนไม่ถึงสิบเปอร์เซนต์ที่ได้เป็นนักออกแบบที่เหลือคุณต้องไปทำสาขาข้างเคียง คุมงาน ประมาณราคา รับเหมา กราฟฟิค ตัดโมเดล และอื่นๆ คุณยินดีที่จะเสี่ยงมั้ย ?


[ลองชั่งใจดู ไม่อยากเห็นนักศึกษาถาปัตย์ที่เรียนไปวันๆ เรียนๆ โดดๆ เรียนๆ ไทร์ๆ
สถาปัตย์ใช้เวลาห้าปีในการเรียนปริญญาตรี ในขณะที่เพื่อนๆที่คุณเคยรู้จักจะใช้เวลาสี่ปีในการเรียน
... ไม่ผมไม่ได้บอกว่าถาปัดวิเศษและหินกว่าสาขาอื่น แต่มันเป็นธรรมชาติของการเรียน
พอเรียนจบคุณก็ต้องเป็นหนึ่งในผู้คนที่ออกไปแย่งงานกันทำอยู่ดี ...]

ถ้าคุณตอบทั้งหมดว่า ได้!
ก็ต้องมาดูกันว่าคุณมี แวว มั้ย
อย่าลืมอ่าน blog นี้ต่อไป !